ჩვენ
ომგამოვლილი, შევარდნაძენახული, პოსტსაბჭოთა, პოსტინდუსტრიული, საშუალო სოციალურ-ეკონომიკური სტატუსის მქონე თაობა ვართ!
უკვირთ რატომ ვართ დეპრესიულები, აპათიურები, არაადაპტურები. ასაკს აბრალებენ. ჰეჰ... არაეფექტური მიდგომა აქვთ მშობლებს!
ერთმანეთს ვხვდებით ვიტუალურ სამყაროში და უფასო ღონისძიებებზე, სადაც უხვად ვისხამთ იაფფასიან ალკოჰოლს (რასაც გამოიმეტებენ) და კბილისსაჩიჩქნზე წამოცმულ სასუსნავებს.
საშუალოზე დაბალი განათლება მივიღეთ საშუალო სკოლებში და უმაღლესშიც არც ისე მაღალი სტანდარტები დაგვახვედრეს.... მაინც ვაკრიტიკებთ. ვხვდებით როგორ გვატყუებენ და იმიტომ!
კონკრეტულ მუსიკას ვუსმენთ, კონკრეტულ ლინკებს ვაშეარლაიქებთ, კონკრეტული გემოვნება გვაქვს.
ქართულ ღირებულებებს (ცუდი გაგებით) ქართულ კაი კაცობას, ძველბიჭობას, ქალიშვილური მენტალიტეტს, საერთოდ კვერცხუჯრედულ აზროვნებას, სპერმატოზოიდულ გამოხტომებს ვგმობთ.
ბევრ რამეს ვგმობთ და ვუკადრისობთ! ერთხმად ვაღიარებთ პრობლემების არსებობას. და ერთსულოვნად ვუმოქმედობთ. სხვა რა გზა გვაქვს?
ეს ზოგადი ტენდენციები.
მე
მე რა?
მეც ანალოგიურად: ძონძები, მენტალმასტურბაცია, არც ისე რეალიზირებული, საშუალოდ განათლებული, საშუალოზე უფრო გაბრაზებული, საკმაოდ მარტოდმყოფი, ვიტენი თავს არასაჭირო ინფორმაციით, ვიკვებები მეორადი ემოციებით. მოწყენილობისგან თავის დასაღწევად მივართავ თვით-გამოხატვას და იაფფასიანი ხრიკებით ვიმკვიდრებ თავს ზემოთუკვეაღნიშნულ საზოგადოებაში. მეზარება ვიყო ,,ინძი" და განსხვავებული, მაგრამ მაშინებს ბანძობა. ვცდილობ ძალიან გამორჩეულებში ჩემი უბრალოობით არ გამოვირჩეოდე. ასეა საჭირო!
მოცემულ მომენტში ფეხმორთხმული და ხელდაუბანელი ვზივარ ეკრანთან. ახალშემოსწრებული ვირტუალობას, რომელშიც რეალურად არაფერი ხდება.
დღითი დღე ვხდები უფრო გულახდილი და საკუთარ თავს ვეკითხები რამდენად ნორმალური და მომგებიანია ეს მიდგომა?!
ვუგულებელყოფ სასვენ ნიშნებს და საერთოდ არასერიოზულად ვარ განწყობილი!
Комментариев нет:
Отправить комментарий